Het begint nu echt door te dringen. Ik ben werkloos.
Nog niet officieel, pas 1 januari, maar ben wel elke dag thuis.
De eerste week was het druk.
Telefoontjes, bezoekjes, want het was even 'hot news'.
De week erna leuke dingen, zoals met mijn moeder ontbijten bij Intratuin, want daar kwam het normaal nooit van natuurlijk.
Voor maar € 2,95 zaten we tussen mede-65-plussers-met-40+ dochters en moeders met kleine kindjes - die net die dag vrij hadden, stel ik me dan voor - heel onwennig relaxt in het restaurant aan de cappuccino/thee met croissant, kaiserbroodje, eitje en veel beleg. Toch vreemd om 10 uur 's ochtends.
Op het werk kwam het met grote regelmaat voor dat we rond die tijd vlaai kregen. Bijna elke week was er wel iemand jarig en soms wel drie in een week. In het begin - 2,5 jaar geleden - had ik er moeite mee. In de ochtend hoor je geen vlaai te eten. Maar uiteindelijk wen je eraan. Zeker als je collega's hebt waarvan elke dag eentje zegt dat hij heel erg zin in vlaai heeft.
Als er een paar vlaailoze weken voorbij gingen, haalde een collega dan wel eens een halve vlaai. De inwendige klok kreeg een nieuw moment erbij: 10 uur, vlaaitijd (want koffietijd was het al doorlopend).
Je zou zeggen dat ik wel af moet vallen, nu ik die extra calorien misloop.
En ze zullen zelf vaker vlaai moeten halen, aangezien ik niet de enige ben die ontslagen is.
Als ze nog tijd hebben om te eten....
Maar goed, waar waren we (ik heb de gewoonte om veel ommetjes te maken)...
Buiten de gezellige uitstapjes, waren er ook verplichtingen.
Keurig heb ik alles ingevuld op de site van UWV, zodat ik op 28 november meteen een uitkering kan aanvragen. Op Werk.nl is ook alles koek en ei.
Het was een heel gedoe, want ik heb nogal wat baantjes gehad.
Deze derde week is anders.
Er valt niets te solliciteren, want er is geen enkele geschikte vacature.
Open sollicitaties, daar begin ik nog wel aan. Dan gaan er ineens een heel aantal de deur uit (per e-mail).
Ik kan nu het normale huishoudelijke werk bijhouden en doe elke dag nog een klusje erbij.
En dan ben ik eigenlijk klaar. Dan zit ik maar wat.
Lees ik woonbladen die ik van mijn vriendin krijg. Linda, Fab, Excellent e.d.
Favoriet is Stijlvol Wonen.
Ik loop over van inspiratie, maar tegen de tijd dat ik alles heb wat ik hebben wil, zijn we weer 10 jaar verder en is er weer iets anders stijlvol.
Zelf ben ik geabonneerd op de Grazia. (Af en toe Glamour, maar meestal is mijn vriendin voor. Ze leest wel 10 bladen per week, lijkt het.)
De columns lezen lekker weg, vooral die van de relatietherapeut Jean-Pierre van de Ven en dat is ook de reden dat ik altijd achteraan begin met lezen. Jammer is dat ik nooit die mooie leren tas met Goodies win. Het heeft me al heel wat geld aan sms-jes en telefoongesprekken gekost.
Een lucratief zaakje, zo'n bel-en-win telefoon.
Misschien moet ik daarmee beginnen....
Verder vind ik het altijd leuk om door de modereportages te bladeren, ook al is het niets voor mij persoonlijk. Zo blijf ik ook wat op de hoogte van roddels over de sterren.
En verder heb ik vandaag informatie opgezocht over bloggen.
Want dat wilde ik altijd graag. Nou ja, eigenlijk columns schrijven, maar het komt bij mij op hetzelfde neer. Kort en bondig wordt het nooit....
Oeps, kwart voor twee. Ik moet Tienerdochter en Oudste Zoon ophalen van de middelbare school. Want het zou regenen vanmorgen... dus niet.... Ook mooi de laatste keer geweest.
Daarna wordt het haasten, want manlief is op donderdag altijd om 14.30 uur thuis.
Er is nog wat te doen op de kamers van Oudste en Jongste zoon. Begonnen bij de oudste.
Opruiming hou ik daar. Hard nodig, want het zag eruit...
Alles staat al klaar om afgestoft te worden en in dozen te doen.
Bewaren wil hij het, voor later, voor zijn kinderen.
Nou, ik moet nu echt haasten, want ik heb nog zoveel werk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten