14 november 2013

ONTVANGSTCOMITË


Ik rij de oprit op en moet remmen voor een aantal fietsen.
Fietsen van de kinderen hun vrienden.
Een paar staan rechtop; een paar zijn omgevallen.
De schooltas zit nog achterop de fiets van Tienerdochter.
Het regent pijpenstelen.
Toronto, Canada - May 10, 2012: This is a studio shot of KitKat wafer bar candy made by Nestle isolated on a white background. Stock Photo - 14444031Op de vensterbank staat een pak melk en een glas. 
En een rood papiertje, een wikkel van KitKat. 
Het is geen mooie combinatie met de grote grijze bloembak die op de vensterbank staat.
Dochterlief zit achter de laptop die op de rugleuning van de bank geparkeerd is.
Al met al niet de uitstraling die ik onze woning had toebedeeld.
Met elke stap groeit de ergernis. 
Ik open de garagepoort en val bijna over een schooltas.
Tienerzoon heeft hem daar spontaan laten vallen.
De tas is zwaar, dus ik laat hem mooi staan.
Ik baan me een weg door de garage en loop door de berging die aan de linkerkant een extra muur van dozen heeft staan. Helemaal bovenop staan nog wat lege dozen voor het oud papier.
In het washok liggen een heleboel paar schoenen. Nat en vies van de modder.
Er liggen her en der natte kleren op de grond. Ook kleren die ik niet herken.
Niet alleen mijn kinderen, maar ook de vrienden lopen op doorweekte sokken.
Ik kan het zien, ik hoef alleen de natte sporen maar te volgen.
In de keuken hangen jassen over de stoelen.
Blijkbaar was iedereen uitgehongerd, want de eierschalen, een half ontdooid brood en de vleeswaren staan nog op het aanrecht. Het tosti-apparaat staat aan.
In de kamer staan borden met etensresten. Er staat een fles cola zonder dop.
Op de bank hangt tienerdochter met een zak chips. Ze heeft een joggingbroek aan en een sweater. 
'Het regende zo belachelijk hard, mam, echt niet normaal. Ik fiets nooit meer. Ik heb mijn kleren in het washok gelegd. Sorry, maar we hadden allemaal enorm veel honger door het fietsen in de kou'.
Boven klinkt lawaai.
Nadat ik opgesomd heb wat ik zag en er een belofte gedaan wordt dat alles opgeruimd wordt - 'Híj moet het tosti-apparaat schoonmaken, dat heeft hij gezegd' -  loop ik naar boven.
Het stinkt naar energy-drank en tortillachips op de kamer van oudste zoon.
Zo te zien waren tosti en eieren onvoldoende om de honger te stillen.
Hij zit tussen twee vrienden op zijn bed en ze kijken naar You Tube fimpjes op zijn televisie die hij sinds een paar weken op zijn kamer heeft staan. De vrienden hebben zijn kleren aan.
Ik vertel wat ik tegen ben gekomen op weg naar zijn kamer.
Hij zegt 'ja, begrijp ik mam, maar je hoeft je niet zo druk te maken, want ik heb al gezegd tegen haar dat ik ook wat opruim. Als zij het tosti-apparaat schoonmaakt, dan ruim ik de rest op'.
'We chillen nog even en dan kom ik eraan'.
Er komt natuurlijk niemand en omdat er toch gekookt moet worden, ruim ik alles op, behalve het tosti-apparaat dat er - geheel volgens mijn verwachting - nog vier dagen blijft staan.
Dan komt er een hele meute de trap af, inclusief een vriendje van jongste zoon.
Hard gepraat en gelach. De vrienden gaan de deur uit.
Manlief komt moe thuis van zijn werk, pakt een appel en gaat op de bank zitten.
De tocht door garage, berging en washok heeft hij moeiteloos doorstaan. Het lijkt alsof hij niets bijzonders heeft opgemerkt.
Ik raap de natte kleding in het washok bij elkaar en sorteer het op kleur. Ik vul het aan met was uit de wasboxen. Het worden 4 machines draaien, eer al het nat spul gewassen is.
Het eten is klaar. Jongste zoon komt na drie keer roepen eindelijk aan tafel. 
Eén machine was is klaar als we gegeten hebben.
Manlief ruimt de tafel af, net als elke avond en vult de afwasmachine.
Ik vul de wasmachine voor de tweede keer en hang de eerste was op.
Een halve fles Shout gaat op aan de modderkleren van de jongens.
Dan begint het acht uur journaal.
Het teken dat ik op de bank kan hangen.
Tot de was me roept.














Geen opmerkingen:

Een reactie posten