Ze staan er al een aantal weken. 5 dozen op de 'tussenkamer'.
De tussenkamer is een slaapkamer die als doorgang dient naar de twee slaapkamers die zijn aangebouwd.
Er zit een vaste kastenwand in, zodat de heren enorm veel plaats hebben voor hun kleding.
Er staat een boekenkast met administratie, maar ook voor de schoolboeken e.d. van Oudste Zoon.
En dat is gevaarlijk. Want deze zoon gebruikt meer dan de kastruimte.
Ook de vloer ervoor ligt vaak bezaaid met stukken papier (proefwerk/huiswerk/kaftpapier). De twee schappen die hij gebruikt, zien eruit alsof alles er lukraak ingeworpen is. Terwijl er toch twee rijen postbakjes in staan, waarin hij zijn boeken netjes per vak kan sorteren. En postbakjes met benodigdheden erin, zoals tabbladen, showtassen, snelhechters, e.d.
Dan staat er nog een bureautje van Ikea. Je moet goed kijken, wil je het zien. Het is volgestapeld met doosjes (fohn, krulborstel), administratie (van heel het jaar 2013) en verder onbekend waardevol/waardeloos papierwerk.
Dan hoort de hele vloer leeg te zijn. Dat was het ook, tot een paar weken geleden.
Toen begon de grote opruiming.
De kamer van Oudste Zoon moest nodig worden opgeruimd, want afstoffen was een tijdrovende klus. En tijdrovend betekent bij ons 'uitgesteld tot nader order'. 'Nader order' volgt echter niet vanzelf. Er wordt gewacht tot het juiste moment. En dat was aangebroken toen ik mijn ontslag kreeg en thuis mocht blijven voor de rest van het jaar.
Er kwam een hele vuilniszak troep uit de kamer en een doos voor de verkoop en vier dozen gingen naar de zolder. Samen met Oudste Zoon heb ik alles in handen gehad. Eén voor éen bekeken of het bewaard moest blijven. Toen was het klaar. In één weekend.
De kamer van Jongste Zoon was aan de beurt. Een megaklus, want alle Lego ligt door elkaar (Star Wars, Bionicle, e.d.), Playmobil moet uitgesorteerd (Egypte, Dino's) en er moet afscheid genomen worden van hele leuke, schattige en grappige speeltjes die voor een bijna schoolverlater echt niet meer kunnen.
En dat is moeilijk. Heel moeilijk.
De Playmobil was als eerste aan de beurt. De piramide stond al te wachten bovenop de kast, helemaal onder het stof. Twee dagen lang heb ik, tussen alle andere huishoudelijke perikelen door, alle piepkleine onderdeeltjes bij elkaar gezocht, afgestoft en in boterhamzakjes gedaan. Alles moest uit elkaar gehaald om in een grote doos te passen. Toen was er nog de tempel, de Sphinx en wat losse delen.
Twee dozen vol, opgestapeld, stonden vanaf dat moment te wachten.
Toen was het wachten op Jongste Zoon.
Hij moest elk vak van de grootste 'Expedit'kast bekijken. Een expeditie dus.
In meer dan de helft van de vakken zitten lades of een deur of bak. Een paar bakken heeft hij doorgenomen. Met de grootste zorg en heel op zijn gemak. Ik heb het idee dat hij langer heeft 'ge-minecraft' dan gesorteerd, maar dat terzijde...
In een vuilniszak, die dus ook al weken op zijn kamer ligt, zit iets troep, maar de bodem is nog niet bedekt. In een doos zitten een paar dingen die naar de zolder kunnen. De doos staat ook nog op zijn kamer.
Morgen is de laatste kans voor hem. Anders ruim ik maandag zelf alles op. Naar eigen inzicht.
Wat is nog normaal voor een schoolverlater om op zijn kamer te hebben?
Stuiterballen, gummi stekelballen en wormen? Kan een bed nog vol liggen met knuffels?
Een schattige mini Furby (waarvan hij dit jaar nog best een grote, pratende versie van wilde hebben voor Sinterklaas), Knexx, Transformers (ahum, al tref ik die laatste ook aan in het 'kantoortje' van mijn man, maar daarover later meer), sneeuwbollen, Hot Wheels racebanen en honderden autootjes?
Ik hoop de slaapkamer en ook de 'tussenkamer' binnen een week tip top te hebben.
Stofvrij en met glimmende ramen.
Ja, ik weet het, ik ben zelf ook benieuwd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten